اشک ریز حضرت معصومه ام

تسلیت گویم به زهرای بتول  در عزای بضعه ی پاک رسول  اشک ریز حضرت معصومه ام  غرق ماتم گشته امشب سینه ام  می نشینم بر در زهرا به شام  تا کنم من این ارادت را تمام  هر زمان دل ، تنگ رویش می شود  عازم آن بیت و کویش می شود  می روم در شهر قم ، بر مضجعش  تا کنم پابوسی آن حضرتش  صحن پاکش بوسه باران می کنم  عشق خود ، تقدیم ایشان می کنم  می دهد آرامشی بس بی نظیر  بر دل و بر سینه ی عبد حقیر  مرقدش ، آرام جان شیعه است  راحتی بر این دل و بر سینه است  هر که آید قم ، مداوا می شود  از برایش ، عشق امضا می شود  گوییا ، آغوش مام اش رفته او  هر که در قم کرده او را جستجو  لیک امشب گویم از داغ دلی  کو به جان شیعه باشد مشکلی  من ندانم ، مادر معصومه جان  آن گل پیغمبر و فخر جهان  از چه نا پیدا بود آن مضجعش   صحن پاک و تربت و آن مرقدش  در مدینه گشتم و لیک ای دریغ  من ندیدم صحن پاک آن شفیق  تربت زهرای پیغمبر کجاست ؟  قبر پاک همسر حیدر کجاست ؟  گشتم و اما دریغ این جستجو  هم ندادم یک نشان از قبر او  من کجا یابم دگر قبر تو را ؟  ای عزیز احمد و هم مرتضی  می نشینم تا بیاید آن امام  عقده از کارم گشاید او تمام  اللهم عجل لولیک الفرج