اللهم عجل لولیک الفرج

اللهم عجل لولیک الفرج

هرگز فراموش نمی کنم اذر ماه سال ۱۳۸۵ را که برای اولین بار اجازه یافتم به پابوسی مرقد شریف ابا عبد الله نائل شوم . به نزدیکیهای درب حرم رسیده بودیم اما در خود لیاقت ورود به این مکان شریف را نمی یافتیم . روی سکویی نشستم و مشغول گریه و گفتگو با مولا و محبوبم بودم که ناگاه صدای جوانی توجهم را به خود جلب کرد و. با سوز و عشق خاصی با ابا عبد الله سخن می گفت . از سخنانش فهمیدم که او هم برای اولین بار است که به پابوسی حرم امام شرفیاب شده است . نکته ای که در درد دلهای عاشقانه او با امام برایم جالب بود این بود که خطاب به امام می گفت : یا ابا عبد الله شما در زمان خود مظلوم و تنها بودید و فرزند شما حضرت مهدی هم در زمان ما و در میان اینهمه شیعه غریب است و به دعاهایی اشاره کرد که مردم تنها برای رفع گرفتاریهای مادی خود به در خانه ائمه میبرند و جمله ای که این جوان بر زبان آورد و به من و امثال من اجازه داد که با این سخن جرئت ورود به حرم امام را بیابیم این بود که خطاب به ابا عبد الله فرمود :

یا حسین ما امروز و در کنار حرم شریفت همه خواسته های دنیوی خود را با یک دعا معامله می کنیم و آن دعا اینست

اللهم عجل لولیک الفرج