دوربینهای ماورائی

دوربینهای ماورائی

من بندرت به تماشای برنامه های تلویزیون می نشینم ، شاید بدلیل مشغله زیاد و یا شاید به این دلیل که هر زمان به پای این جعبه جادویی می نشینم زخمها و دردهای کهنه ام سر باز می کند و چیزی جز یک اعصاب خرد برایم باقی نمی ماند . اما چند ماه  پیش که  برنامه شب شیشه ای را تماشا می کردم  دوباره خیل سوالات و چراها به سراغم آمد.شب شیشه ای با افرادی به گفتگو می نشست که یا در مقابل دوربین سینما و تلویزیون  حضوری موفق داشته اند مانند بازیگران مطرح  و یا به نوعی هنر پیشه ها را بخوبی در مقابل دوربینها به بازی گرفته اند همانند کارگردانان و فیلمنانه نویسان .

با دیدن این برنامه به تفکری عمیق فرو رفتم ، اگر چه گفتگو با افراد موفق در عرصه بازیگری و یا سایر عرصه ها به خودی خود کار خوبیست اما این سوال را در ذهن من ایجاد کرد که چرا فقط دوربین سینما و تلویزیون، مگردر دنیا فقط دوربین سینما ارزشمند است ؟ آیا تنها حضور موفق در جشنواره های بین المللی سینمایی ارزشی والاست و یا ما در این جهان با جشنواره های دیگری نیز روبرو هستیم ؟ نمی دانم چرا حضور در جشنواره هایی مثل جشنواره فیلم کن اینقدر بزرگ شده است و از جشنواره های مهمتر غفلت شده است ؟

آیا بازیگری تنها حرفه ویژه افراد خاصی است و یا بازیگران گمنانی هم در این عالم زندگی می کنند  که در هیچکدام از این جشنواره های بظاهر بین المللی هم شرکت نکرده اند ؟ راستی مگر فقط کسانی که در مقابل دوربین سینما حضوری چشمگیر دارند بازیگر حرفه ای اند و بقیه افراد بازیگری نمی دانند ؟

اتفاقا من می خواهم بگویم در زیر این آسمان پهناور و در این دنیای هم بزرگ و هم کوچک بازیگران بسیاری داریم که در مقابل  هیچیک از دور بینهای متعلق به  سینما و تلویزیونهای کشورهای مختلف ظاهر نشده اند اما براستی حرفه ای بازی می کنند . اینها حرف و نظر من نیست بلکه واقعیتی است که در جهان هستی وجود دارد ولی متاسفانه مدتی است که برخی و( نه همه انسانها )آن را از یاد برده اند.

 من می خواهم بگویم بازیگری حرفه ای در جشنواره های بین المللی نهایت هنرمندی  نیست ، بلکه هنر واقعی ، بازیگری در مقابل دوربینهای ماورائی و در جشنواره های فوق بشری و ما بعد الطبیعه است که ارزشی وصف نا شدنی دارد و متاسفانه خیلی از ما انسانهای فراموشکار از آن غفلت کرده ایم .

از شما می پرسم  تقلید حرکات یک معتاد در  مقابل دوربین مشکلتر است یا حفظ بیت المال در مکانی که هیچ موجودی جز فرشته های محاسب خداوند و یا بقولی فیلمبرداران سینمای ماورائی حضور ندارند؟

زمانی که یک کارمند عادی دولت که حقوق ماهیانه اش بزحمت کفاف مخارجش را می دهد با کیفی پر از پول برخورد می کند و در شرایطی که براحتی می تواند همه آن را تصاحب و زندگی خود و خانواده اش را متحول کند ، در بدر به دنبال صاحب کیف گشته و آن را به صاحب اصلیش تحویل می دهد ،چگونه می توان کار او را کم ارزشتر از فعالیت بازیگری دانست که با کلی تمرین ، ادای یک انسان خوب و شریف را در مقابل دوربین در می آورد ؟

مدتی است که عشق شهرت و مطرح شدن به هر قیمتی همچون خوره به جان برخی جوانان و حتی بزرگتر های ما افتاده ؟ من نمی دانم چرا همه می خواهند در مقابل دوربینهای دنیایی آدمهای خوبی باشند ، در حالی که همه ما بازیگران دائمی دوربینهای ماورائی خداوند هستیم و شاید مساله به این سادگی را فراموش کرده باشیم.

شیخ رجبعلی خیاط از عرفای بزرگ معاصر ما، جمله قشنگی دارند . ایشان  قریب به این  مضمون می فرمایند : " من دلم برای خدا خیلی  می سوزد ، چون خداوند مظلومترین وجود در عالم است " .

حالا من هم به تاسی از سخن مرحوم رجبعلی خیاط می گویم چرا ما دوربین خدا را از یاد برده ایم و از این امکان بزرگ برای بزرگ شدن خود استفاده نمی کنیم ؟

چرا دوربینهای دنیایی برای ما مهمتر از دوربینهای ماورایی است که به فرموده قرآن فیلم  کامل  آن را در جهان آخرت از مقابل چشمانمان می گذرانند ؟

 اگر تنها چند دقیقه خوب فکر کنیم می بینیم  بازیگری موفق در مقابل دوربینهای ماورائی امتیازاتی دارد که هرگز قابل مقایسه با دوربینهای دنیایی نیست :

1-     آدمهایی که در مقابل دوربینهای دنیایی به خوبی بازیگری می کنند هر چقدر هم حر فه ای باشند بالاخره روزی از صحنه کنار می روند و عمر بازیگریشان به پایان می رسد ، اما بازیگری در مقابل دوربین  ماورائی هرگز کنار رفتن و بازنشستگی ندارد و هر روز و هر روز انسان را بزرگتر و ارزشمند تر می نماید .

2-     بازیگری در مقابل دوربینهای دنیایی آدمها را در مقابل تعداد خاصی از افراد مشهور و مطلوب می کند اما بازیگری حرفه ای در مقابل دوربینهای ماورایی ، آدمی را در مقابل خدا و بهترین آفریده هایش یعنی بندگان محبوب خدا عزیز و دوست داشتنی می سازد .

3-     بازیگران حرفه ای هر چقدر هم که در مقابل دوربینهای دنیایی به شهرت برسند ، نقش و دیالوگ خود را از کارگردان فیلمهای خود می گیرند اما بازیگران خوب دوربینهای ماورائی نقش و دیالوگ خود را از صاحب اصلی همه دوربینهای دنیایی و ماورائی می گیرند و خداوند راهنمای اصلی زندگیشان می شود.

4-      بسیاری از بازیگران حرفه ای به دلیل شرایط خاصی که بر زندگیشان حاکم است دچار انواع اضطرابها و آشفتگیها هستند اما  بازیگران دوربینهای ماورائی  همواره از آرامشی الهی برخوردارند که حاضر نیستند این آرامش را با هیچ کالای دیگری عوض کنند .....

5-      بازیگرا ن دوربینهای دنیایی هر چقدر هم که حرفه ای باشند دستمزدشان از حد خاصی فراتر نمی رود ، اما بازیگران دوربینهای ماورائی در ازاء بازیگری حرفه ای  خود به مقامی می رسند که به قول صاحب همان دوربینها هیچ گوش و چشمی وصفش را نشنیده و ندیده است .

6-     بازیگران حرفه ای دوربینهای دنیایی تنها در زمانهای خاصی مجال عرض اندام و  جلوه گری می یابند اما بازیگران عرصه ماورائی در هر لحظه در مقابل دوربینهای ماورائی قراردارند. حتی در یک صبح سرد زمستانی زمانی، که همه در بستر های گرم و نرم  خود خفته اند این بازیگران حرفه ای با ریختن مقداری گندم در مقابل پنجره اتاق خود و سیر کردن پرندگان گرسنه ، زیباترین جلوه های بازیگری را به نمایش می گذارند.

7-      می خواستم باز هم از مزایای بازیگری ماورائی بنویسم که بناگاه بیاد حرفه ای ترین بازیگر دوربینهای ماورائی افتادم . همان شیر مردی که شبها در سکوت سنگین  کوچه ها ، کیسه های غذا را بر دوش می گرفت و به در خانه  یتیمان کوفه می رفت و کودکان گرسنه تنها پس از شهادتش او را شناختند و دوربینهای ماورائی نیز چه زیبا این صحنه های ماندگار را ثبت و ضبط می کردند و یازمانی که دوربینهای ماورائی خداوند در حال ضبط و ثبت لحظه ای بودند که دیگر هرگز در مقابل هیچ دوربینی به نمایش درنیامد  جوانمردی که خود ازشدت  تشنگی به تنگ آمده بود اما  زمانی که  دستانش آبهای سرد و گوارای فرات را مسح می کند حاضر نمی شود قطره ای آب از گلوی تشنه خود فرو ببرد  چرا که فرزندان برادر عزیزش از تشنگی در التهابند و او نوشیدن آب را نا جوانمردی می داند . و عباس چه هنرمندانه این صحنه های زیبا را آفرید و نام خود را در لیست حرفه ای ترین بازیگران عرصه دوربینهای ماورائی به ثبت رساند. .....

شما هم اگر مدتی بیاندیشید حتما به مزایای دوربینهای ماورائی پی خواهید برد ، بقیه مطلب را با سلیقه خودتان حدس بزنید فقط از خدا می خواهم که در این عرصه بازیگری ، مرا آنگونه تربیت کند که در تنهاترین تنهاییهایم نیز بازیگر خوبی باشم و لحظات خلوتم  زیباتر از حضور دنیاییم باشد . ان شاء الله